Την Δευτέρα πήγα σε ένα ραντεβού με πελάτη, σε ένα... σαντουιτσάδικο. Ωχ λέω την πατήσαμε. Τι να πεις στον άλλο τώρα; Κάνω δίαιτα; Μπα δεν λέει, θα μου άρχιζε τα "δεν θες δίαιτα". Το "δεν πεινάω" δεν έπαιζε, θα με έπαιρνε και για ακατάδεκτη.
Του λέω έχεις κανένα λάιτ αναψυκτικό; Τσου! Μου λέει θες κρασάκι; Κόκκινο ωραίο; Το κόκκινο έχει γενικά πιο πολύ ζάχαρη οπότε πάλι έπρεπε να ξεγλιστρίσω. Του λέω έχεις άσπρο, όχι πολύ γλυκό; Ευτυχώς είχε!
Όταν κάτσαμε και τα είπαμε τα επαγγελματικά του λέω "συγνώμη δεν είμαι ακατάδεκτη αλλά έχω μια αλλεργία στο αλεύρι και την ζάχαρη. Τρώω μόνο ελάχιστες ποσότητες γιατί με πειράζουν." "Ναι το κατάλαβα μου λέει, δεν υπάρχει πρόβλημα".
Ευτυχώς ο άνθρωπος δεν με παρεξηγησε. Και με την ατάκα περί αλευριού αποφύγαμε και την ταύτιση με διαβητικούς κλπ. Πού να ξερε...